
Konu sıkıntısı çektiğimiz resimlerde nedense resme bir çatı çizmekle başlarız.sonra şu şirin ev çıkıyor ortaya sonra de yanına bir ağaç,arkada yeşil tepeler..
Laf aramızda böyle bir yerde ben ancak bir hafta tatil yaparım,devamlı yaşayamam gibi geliyor.Ama etrafta çok sayıda ev ve başka bi sürü insan olursa durum değişebilir.Öyle ıssız ada filan hikayeleri bana göre değil.Etrafımda herzaman insanlar olsun istemişimdir.
Ne yazıkki evim kalabalık bir ev değil.Bir oğlum var o da ankarada okuyor ,eşimle ikimiz evde yalnız yaşıyoruz.Başka çocuğum olmadı,olsaydı şimdi yanımızda olurdu diyeceğim ama sonuçta o da okuyup bi yerlere giderdi ,gene aynı şey.
Aa yazı hüzünlü bir konuya doğru gitmeye başladı oysa başlarkenki niyetim hiç öyle değildi.
Bu arada Boncukçu Antalyadaki kısa tatilinden döndü .Çektiyse resim ve gönderirse yazılarını buraya basacağım.
Bu günlükte bu kadar,sağlıcakla kalın...

4 comments:
askolsun sana nenoni,
çandarlı.ya burnumun dibine kadar geldin ve beni aramadın...
ne diyeyeim sana ben :(((
ececim çok işimiz ve az vaktimiz vardı izmirde oturan arkadaşların hiç birisini arayamadım uzun zamanım olduğunda görüşürüz inşallah.
evet döndün antalyadan, çok güzel de ankara gibisi yok, serinnn
resim fazla bişi yok ne yazık ki, gene de bakıcam
Sevgiler
Boncukçu
resim çok güzel olmuş nenoni, tebrikler. yaşımız elliye yaklaşsa da öğrenmenin yaşı ve sınırı yok.
dediğin gibi insanlar hayata iki kişi başlıyorlar sonra ilaveler...
derken yine iki kişi kalınıyor.
sevgiyle kal...
Post a Comment